Από τις διατάξεις των άρθρων 1485 , 1486, 1489 και 1493 Α.Κ. προκύπτει ότι οι γονείς είτε υπάρχει μεταξύ τους γάμος και συμβιώνουν είτε έχει διακοπεί η συμβίωση είτε έχει εκδοθεί διαζύγιο, έχουν κοινή και ανάλογη με τις δυνάμεις τους υποχρέωση να διατρέφουν το ανήλικο τέκνο τους, ακόμη και εάν αυτό έχει περιουσία, της οποίας όμως τα εισοδήματα ή το προϊόν της εργασίας του ή άλλα τυχόν εισοδήματά του δεν αρκούν για τη διατροφή του. Σε όλες τις πιο πάνω περιπτώσεις το μέτρο της διατροφής προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του δικαιούχου ανήλικου παιδιού , όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες ζωής του και περιλαμβάνει τα αναγκαία για τη συντήρηση και την εκπαίδευσή του παιδιού έξοδα.
Ως συνθήκες ζωής νοούνται οι συγκεκριμένοι όροι διαβιώσεως, που ποικίλλουν ανάλογα με την ηλικία του παιδιού , τον τόπο της κατοικίας του (ιδιόκτητη ή μισθωμένη ) και τα έξοδα της (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, κοινόχρηστα κλπ), την ανάγκη επιτηρήσεως και εκπαιδεύσεως (σχολείο ιδιωτικό ή δημόσιο) και την κατάσταση της υγείας του παιδιού δηλαδή τυχόν ειδικά προβλήματα υγείας που απαιτούν αυξημένη δαπάνη. Τέτοια προβλήματα υγείας αποτελούν προβλήματα οράσεως, ή ορθοδοντικά προβλήματα, μαθησιακές δυσκολίες, αναπηρίες κάθε είδους που απαιτούν πρόσθετη δαπάνη για την αντιμετώπιση τους. Οι ανάγκες του παιδιού λαμβάνονται υπόψη σε συνδυασμό με την περιουσιακή κατάσταση του υπόχρεου γονέα δηλαδή ανάλογα με τα εισοδήματα και την περιουσία των γονέων. Για το λόγο αυτό ερευνώνται από το δικαστήριο οι οικονομικές δυνατότητες των γονέων δηλαδή, το μηνιαίο εισόδημα τους από την εργασία τους (μισθός, αποδοχές) και την περιουσία τους (μισθώματα, μερίσματα κλπ) καθώς και τα έξοδα της διαβίωσης τους και τις τυχόν δανειακές τους υποχρεώσεις .
Ειδικά για τη μητέρα του παιδιού αυτή για την κάλυψη των βιοτικών αναγκών συμβάλλει είτε με προσφορά σε χρήμα είτε παρέχοντας τις προσωπικές της υπηρεσίες για την ανατροφή του, όταν αυτή δεν εργάζεται, καθώς η επιμέλεια και η φροντίδα του παιδιού είναι αποτιμητές σε χρήμα και συνυπολογίζονται στην υποχρέωσή της προς συμμετοχή στη διατροφή . Αντίθετα ο πατέρας συμβάλει μόνο με τα εισοδήματα του από την εργασία του ή την περιουσία του. Το δικαστήριο καταδικάζει σε καταβολή της διατροφής εκείνο τον γονέα που δεν διαμένει με το τέκνο και έχει τα μεγαλύτερα εισοδήματα.
Ο ιστότοπος δεν παρέχει νομικές συμβουλές και δεν υποκαθιστά κατ’ουδένα
τρόπο τις ενέργειες δικηγόρου.