Όταν ένας από τους γονείς ή και οι δύο μαζί, αποφασίσουν ότι δεν μπορούν πλέον να ζουν
μαζί και θέλουν να χωρίσουν τα θέματα
που πρέπει άμεσα να ρυθμιστούν είναι της επιμέλειας του ανήλικου παιδιού,
της ρύθμισης της επικοινωνίας του παιδιού με το γονέα που αυτό δεν διαμένει -και ο οποίος είναι συνήθως ο πατέρας- καθώς και της διατροφής του ανήλικου
παιδιού .
Οι γονείς
μπορούν πάντοτε να καταλήξουν σε μια κοινή συμφωνία που να ρυθμίζει τα θέματα
αυτά είτε με ιδιωτικό συμφωνητικό στα πλαίσια του συναινετικού διαζυγίου είτε
με οικογενειακή διαμεσολάβηση η οποία γίνεται με την συμμετοχή τους με το δικηγόρο τους και τη βοήθεια ουδέτερου τρίτου, του διαμεσολαβητή και καταλήγει σε αναλυτική συμφωνία η οποία
ενσωματώνεται σε πρακτικό διαμεσολάβησης.
Όταν όμως οι γονείς δεν
συμφωνούν τότε πρέπει να αποφασίσει το Δικαστήριο .
‘Όταν το παιδί
είναι βρέφος και μέχρι την ηλικία των 3
ετών θεωρείται πιο συμφέρον γι αυτό να μην αποχωρίζεται τη μητέρα του για μεγάλα χρονικά
διαστήματα ώστε να εξασφαλιστεί η συναισθηματική του σταθερότητα αφού σύμφωνα με την επικρατούσα γνώμη της παιδοψυχολογίας και της παιδοψυχιατρικής είναι καλό να μην συμβαίνει τέτοιος αποχωρισμός πριν την ηλικία των (3) ετών .
Στην περίπτωση
αυτή μπορεί να μην περιληφθούν στην επικοινωνία του πατέρα με το παιδί διανυκτερεύσεις μέχρι τη συμπλήρωση των τριών ετών, ιδιαίτερα εάν μέχρι τη
διακοπή της έγγαμης συμβίωσης δεν έχει
ποτέ διανυκτερεύσει το παιδί με τον
πατέρα του και βρίσκεται σε περίοδο θηλασμού . Σε αυτό συγκλίνει και η άποψη
ότι λόγω της μικρής του ηλικίας είναι αναγκαίο να μην μεταβάλλεται ο τόπος
διανυκτέρευσης του και να μην αλλάζει συνήθειες ύπνου και φαγητού,αλλά και γιατί έχει ανάγκη
ειδικών περιποιήσεων και φροντίδων από τη μητέρα του που προϋποθέτουν συνέχεια και σταθερότητα.
Έτσι συνήθως
κρίνεται προτιμητέο από το δικαστήριο η επικοινωνία του πατέρα με το παιδί να
περιορίζεται σε ορισμένες ώρες μέσα στην ημέρα και κατόπιν το παιδί να επιστρέφει στην
κατοικία της μητέρας του. Βεβαίως μετά την ηλικία των 3 ετών θα πρέπει να
προβλέπεται και διανυκτέρευση του παιδιού με τον πατέρα του καθώς κρίνεται ότι
είναι προς το συμφέρον του παιδιού η
οικοδόμηση στενής συναισθηματικής σχέσης με τον πατέρα του.
Το
δικαστήριο δεν έχει ενιαίο κανόνα αντιμετώπισης όλων των περιπτώσεων αλλά ρυθμίζει
το δικαίωμα της επικοινωνίας του γονέα
με τον οποία δεν διαμένει το παιδί σύμφωνα με το συμφέρον του
παιδιού αφού προηγουμένως εκτιμήσει τις
συνθήκες της ζωής και τους δεσμούς του ανήλικου
παιδιού με τους γονείς του σε κάθε συγκεκριμένη υπόθεση.