Η
διακοπή της έγγαμης συμβίωσης δημιουργεί σειρά θεμάτων για το ζευγάρι που
χωρίζει ένα εκ των οποίων είναι η χρήση των κινητών πραγμάτων, τα οποία
συγκροτούν το «νοικοκυριό» και ανήκουν είτε στον ένα είτε στον άλλο σύζυγο και
τα οποία όμως χρησιμοποιούνταν στη
διάρκεια της έγγαμης συμβίωσης και από
τους δύο συζύγους ή, ενδεχομένως, από
τον ένα μόνο. Ο νόμος
ρυθμίζει δύο κατηγορίες κινητών πραγμάτων.
Η πρώτη κατηγορία πραγμάτων είναι α) τα κινητά πράγματα, τα οποία ανήκουν στην κυριότητα του ενός συζύγου και τα οποία αυτός δικαιούται να παραλάβει εφόσον του ανήκουν, έστω και αν χρησιμοποιούνταν αυτά στη διάρκεια της έγγαμης συμβίωσης και από τους δύο συζύγους ή ακόμη και μόνο από τον άλλο σύζυγο. Επομένως ένα σημαντικό θέμα είναι η δυνατότητα απόδειξης της κυριότητας των πραγμάτων που ανήκουν σε κάθε σύζυγο . Όμως επειδή η υποχρεωτική μετοίκηση του ενός από τους δύο συζύγους αποτελεί μια δυσμενή αλλαγή στη ζωή του που δεν πρέπει να οδηγήσει σε μεγάλη ανισορροπία των συζύγων ο νόμος επιβάλλει στην περίπτωση αυτή την υποχρέωση του κυρίου να παραχωρήσει στον μη κύριο σύζυγο τη χρήση ορισμένων κινητών πραγμάτων, τα οποία είναι απολύτως απαραίτητα για τη χωριστή εγκατάσταση εφόσον το επιβάλλουν οι περιστάσεις για λόγους επιείκειας. Η διάταξη αυτή δεν εφαρμόζεται για άλλα κινητά πράγματα ,όπως π.χ. το αυτοκίνητο τα οποία δεν αποτελούν μέρος της οικοσκευής . Η δεύτερη κατηγορία κινητών πραγμάτων είναι εκείνα τα οποία ανήκουν στην κυριότητα και των δύο συζύγων. Η χρήση αυτών των πραγμάτων κατανέμεται με συμφωνία των συζύγων ανάλογα με τις προσωπικές ανάγκες τους.
Η πρώτη κατηγορία πραγμάτων είναι α) τα κινητά πράγματα, τα οποία ανήκουν στην κυριότητα του ενός συζύγου και τα οποία αυτός δικαιούται να παραλάβει εφόσον του ανήκουν, έστω και αν χρησιμοποιούνταν αυτά στη διάρκεια της έγγαμης συμβίωσης και από τους δύο συζύγους ή ακόμη και μόνο από τον άλλο σύζυγο. Επομένως ένα σημαντικό θέμα είναι η δυνατότητα απόδειξης της κυριότητας των πραγμάτων που ανήκουν σε κάθε σύζυγο . Όμως επειδή η υποχρεωτική μετοίκηση του ενός από τους δύο συζύγους αποτελεί μια δυσμενή αλλαγή στη ζωή του που δεν πρέπει να οδηγήσει σε μεγάλη ανισορροπία των συζύγων ο νόμος επιβάλλει στην περίπτωση αυτή την υποχρέωση του κυρίου να παραχωρήσει στον μη κύριο σύζυγο τη χρήση ορισμένων κινητών πραγμάτων, τα οποία είναι απολύτως απαραίτητα για τη χωριστή εγκατάσταση εφόσον το επιβάλλουν οι περιστάσεις για λόγους επιείκειας. Η διάταξη αυτή δεν εφαρμόζεται για άλλα κινητά πράγματα ,όπως π.χ. το αυτοκίνητο τα οποία δεν αποτελούν μέρος της οικοσκευής . Η δεύτερη κατηγορία κινητών πραγμάτων είναι εκείνα τα οποία ανήκουν στην κυριότητα και των δύο συζύγων. Η χρήση αυτών των πραγμάτων κατανέμεται με συμφωνία των συζύγων ανάλογα με τις προσωπικές ανάγκες τους.
Αν οι σύζυγοι δεν
συμφωνήσουν ως προς την κατανομή των
κοινών κινητών πραγμάτων τους, η χρήση τους κατανέμεται από το δικαστήριο, το
οποίο μπορεί να επιδικάσει εύλογη αποζημίωση για τη χρήση που παραχωρεί.Άλλη λύση είναι η κατάληξη των συζύγων σε μια συμφωνία μέσω διαπραγματεύσεων των
πληρεξουσίων δικηγόρων τους ή μέσω της διαδικασίας της διαμεσολάβησης όπου τα μέρη επιλέγουν να επιλύσουν τις
διαφορές τους συμμετέχοντας ενεργά στη
διαδικασία, παρουσία και των δικηγόρων τους με την υποστηρικτική συμβολή ενός
διαπιστευμένου διαμεσολαβητή που θα αμβλύνει τις εντάσεις και θα δημιουργήσει
το κατάλληλο κλίμα για να αναζητήσουν τις πλέον συμφέρουσες και για τους δύο
συζύγους λύσεις.Η διαμεσολάβηση καταλήγει σε έγγραφη
συμφωνία (πρακτικό
διαμεσολάβησης) η οποία είναι απολύτως νομικά δεσμευτική για τα μέρη και δίνει άμεση και γρήγορη λύση στις οικογενειακές διαφορές χωρίς προσφυγή στα
δικαστήρια . Γι αυτό είναι σημαντικό να
ενημερωθείτε κατάλληλα και υπεύθυνα από
το δικηγόρο σας πριν προχωρήσετε στο
χωρισμό και το διαζύγιο !