Στις
δίκες που αφορούν την επιμέλεια και την επικοινωνία κριτήριο για τις αποφάσεις
του Δικαστή αποτελεί το συμφέρον του παιδιού όπως αυτό εξειδικεύεται σε κάθε συγκεκριμένη οικογενειακή διαφορά. Όμως
εκτός από τις απόψεις των γονέων για την υπόθεση πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και η γνώμη του
παιδιού σύμφωνα με την ηλικία του και την προσωπική του ωριμότητα, όπως
άλλωστε επιβάλλεται τόσο από τη Διεθνή Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού όσο και
από τον Νόμο, η οποία μεταξύ άλλων
επιβάλλει η δικαστική αρχή πριν λάβει οποιαδήποτε απόφαση σε διαδικασίες που
αφορούν το παιδί να επιτρέψει στο τελευταίο να εκφράσει τη γνώμη του.
Η επαφή του δικαστή με το παιδί γίνεται κατόπιν και τις υποβολές των γονέων. Η γνώμη του παιδιού δεν αποτελεί αποδεικτικό μέσο προφορικής ανακοίνωσης κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οπότε και γνωστοποιείται ο χώρος και ο χρόνος κατά τον οποίο ο γονέας με τον οποίο διαμένει το παιδί οφείλει να παρουσιαστεί ενώπιον του δικαστή για το σκοπό αυτό . Το περιεχόμενο της συνομιλίας του Δικαστή με το ανήλικο παιδί δεν καταγράφεται ούτε στην δικαστική απόφαση προκειμένου να μην οξύνει τις σχέσεις των γονέων και να μην εκθέσει το ίδιο το παιδί σε δυσάρεστες και αρνητικές καταστάσεις έναντι των γονέων του, όμως αποτελεί χρήσιμο εργαλείο για την διαμόρφωση εκ μέρους του Δικαστή, προσωπικής άποψης σχετικά με το πραγματικό συμφέρον του παιδιού και τον τρόπο με τον οποίο αυτό θα εξυπηρετηθεί με την έκδοση της δικαστικής απόφασης.