Οικογένεια. Ετυμολογικά προέρχεται από τις λέξεις «οίκος» δηλαδή σπίτι και «γένος» δηλαδή ορίζεται ως η γενιά η οποία που διαμένει στο ίδιο σπίτι. Κυρίαρχο στοιχείο της οικογένειας είναι ο σύνδεσμος των προσώπων μεταξύ τους με πολύ στενό συγγενικό δεσμό. Μπορεί να αποτελείται από παντρεμένα ζευγάρια με ή χωρίς παιδιά ή ζευγάρια που συμβιώνουν χωρίς γάμο με ή χωρίς παιδιά ή από μόνες μητέρες ή πατέρες με παιδιά. Τα ενδοοικογενειακά προβλήματα μπορεί να είναι η αιτία τα μέλη της οικογένειας να μην μπορούν να συνοικούν πλέον κάτω από την ίδια στέγη, όμως ο συγγενικός δεσμός που συνδέει τα μέλη της οικογένειας και συγκεκριμένα τους γονείς με τα παιδιά παραμένει για πάντα.
Γιατί χρειαζόμαστε πάντα την οικογένεια ακόμη
και όταν αυτή πια δεν έχει το στοιχείο
του κοινού σπιτιού. Η οικογένεια είναι σημαντική γιατί παρέχει αγάπη, υποστήριξη και ένα πλαίσιο αξιών. Τα μέλη της οικογένειας
διδάσκουν ο ένας τον άλλο και μοιράζονται τις εμπειρίες, τις χαρές και τις θλίψεις
της ζωής. Ακόμη και όταν η οικογένεια αλλάζει μορφή και τα μέλη πατέρας- μητέρα
κατοικούν σε διαφορετικούς «οίκους» πρέπει να δημιουργούν ένα περιβάλλον για την προσωπική ανάπτυξη του
παιδιού.
Δυστυχώς η εμπειρία μου ως δικηγόρου οικογενειακού δικαίου για περίπου 30 χρόνια, είναι ότι οι πικρίες και τα αρνητικά συναισθήματα της λύπης, της οδύνης, του θυμού, της οργής, της απογοήτευσης, της αβοηθησίας ή της απελπισίας που μπορεί να προκύψουν από το χωρισμό του ζευγαριού αντί να γίνουν αντικείμενο επεξεργασίας ενός ειδικού ψυχικής υγείας, ο οποίος θα βοηθήσει στην ανάλυση και την επεξεργασία τους με σκοπό τη θεραπεία, όλο και περισσότεροι σύζυγοι τα μετουσιώνουν σε καταστροφικό μίσος για τον άνθρωπο που κάποτε αγάπησαν και δημιούργησαν ζωή.
Λειτουργώντας με ακραίο
δικαιωματισμό αποφασίζουν να διακόψουν
τη σχέση του παιδιού με τον άλλο γονέα, απαιτώντας από τους λειτουργούς της δικαιοσύνης
και πρωτίστως από τους δικηγόρους τους, να τους καθοδηγήσουν στην επίτευξη
αυτού του παράνομου σκοπού. Τα μέσα που χρησιμοποιούν για να το επιτύχουν
περιλαμβάνουν, ψευδής κατηγορίες για την ψυχική κατάσταση του άλλου, τη
συμπεριφορά του απέναντι στο παιδί, αμφισβήτηση των γονεϊκών συναισθημάτων,
ψευδείς κατηγορίες για κακοποίηση σωματική, ψυχική ή σεξουαλική. Εκμεταλλευόμενοι αυτοί οι
γονείς τη βραδύτητα λειτουργίας της ελληνικής δικαιοσύνης διακόπτουν σταδιακά και στρατηγικά την επικοινωνία του
παιδιού με τον γονέα με τον οποίο αυτό δεν διαμένει και αμαυρώνουν συστηματικά και συκοφαντικά την
εικόνα του άλλου γονέα στα μάτια του παιδιού.
Η
γονική αποξένωση είναι μορφή ενδοοικογενειακής βίας, μιας βίας ύπουλης, ανεπαίσθητης η οποία μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες για τα δικαιώματα επιμέλειας – επικοινωνίας του άλλου γονέα κυρίως
όμως αποτελεί παραβίαση των δικαιωμάτων του ίδιου του παιδιού όπως αυτά
προβλέπονται στη Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού του 1989, η οποία μεταξύ
άλλων προβλέπει την έκφραση της γνώμης του παιδιού και τη συμμετοχή του σε
αποφάσεις που το αφορούν. Μια γνώμης η οποία έχει σχηματιστεί αυθόρμητα και όχι
χειραγωγούμενα από τον ένα γονέα εμφορούμενη από μίσος για τον άλλο γονέα. Κάθε
παιδί έχει δικαίωμα να διατηρεί, να καλλιεργεί και να αναπτύσσει τη σχέση του
με τους γεννήτορες του γιατί αυτό είναι σύμφωνα με τις παιδοψυχιατρικές μελέτες
απαραίτητο για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη, την ταυτότητα του ως ανθρώπου,
τη δυνατότητα του να συνάπτει σχέσεις,τη σχέση του με το άλλο φύλλο. Και όχι να είναι ένα παιδί ουραγός του ενός γονέα, ένα
παιδί που αναπληρώνει τα απωθημένα ενός προβληματικού γονέα.
Γι
αυτό επιλύστε τις διαφορές σας από το
χωρισμό και το διαζύγιο με διαμεσολάβηση. Ζητείστε τη βοήθεια ενός έμπειρου διαμεσολαβητή. Συζητείστε με τη
βοήθεια του όχι για να νικήσετε ή να εκδικηθείτε αλλά για να βρείτε
λύσεις στα προβλήματα σας. Αναγνωρίστε
και αποδεχτείτε τα συναισθήματα σας, για να
μετακινηθείτε μπροστά, χρησιμοποιήστε τα
ως μοχλό για να πάρετε τις σωστές αποφάσεις, διαμορφώστε μαζί ένα ποιοτικό και ελπιδοφόρο μέλλον
για το παιδί σας!